دوایر سنگی استون‌هنج یکی از عجایب جهان باستان و از مشهورترین محوطه‌های باستانی امروز جهان است که از سال ۱۹۸۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
قدمت این محوطه باستانی که در دشت سالزبری در ویلت‌شایر انگلستان واقع شده است، به عصر نوسنگی و عصر مفرغ برمی‌گردد. دوایر سنگی استون‌هنج یکی از عجایب جهان باستان و از مشهورترین محوطه‌های باستانی امروز جهان است که از سال ۱۹۸۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. قدمت این محوطه باستانی که در دشت سالزبری در ویلت‌شایر انگلستان واقع شده است، به عصر نوسنگی و عصر مفرغ برمی‌گردد.
استون‌هنج از دو دایره‌سنگی متحد‌المرکز تشکیل شده است که ارتفاع سنگ‌های دایره درونی آن به ۶ متر و وزن‌شان به حدود ۵۰ تن می‌رسد. به عقیده کارشناسان، استون‌هنج در چند مرحله و در یک بازهٔ زمانی هزارساله، از ۳ هزار تا ۲ هزار سال پیش از میلاد مسیح،ساخته شده است. ساخت استون‌هنج در زمان خود یک شاهکار مهندسی و مستلزم انگیزه، وقت و نیروی انسانی بالایی بوده است. با این حال تا امروز دلیل ساخت استون‌هنج روشن نشده است، هر چند تئوری‌های زیادی در مورد کاربرد و دلیل ساخت این دوایر سنگی وجود دارد که هنوز هیچ یک از آن‌ها به یقین ثابت نشده‌اند.دایره بیرونی استون‌هنج که قطر آن به ۱۱۵ متر می‌رسید، از سنگ‌های نسبتاً کوچکتری ساخته شده است و دو شکاف که به عنوان ورودی عمل می‌کرده‌اند، درشمال شرقی و جنوب آن قرار دارد. در قرن هفدهم، جان اوبری،باستان‌شناس انگلیسی در لبهٔ درونی این دایره، ۵۶ گودال کشف کرد که به نام خود او مشهور شدند. بر اساس یک نظریه، این گودال‌ها احتمالاً روزی الوارهایی را به صورت ایستاده در خود جای داده بودند، اما تاکنون هیچ مدرکی که این فرضیه را تأیید کند به دست نیامده است.دایره درونی استون‌هنج در حدود هزار سال بعد ساخته شده است. در این زمان حدود ۷۴ تخته سنگ عظیم که وزن بعضی از آن‌ها به ۵۰ تن می‌رسید، از کوه‌های مارلبرو داون در فاصله ۳۰ کیلومتری شمال استون‌هنج به این محل آورده شدند. از این تعداد ۳۰ تخته سنگ دایرهٔ درونی به قطر سی‌متر را تشکیل می‌دهند، ۲۹ تخته سنگ به صورت افقی روی این تخته‌سنگ‌های ایستاده قرار گرفتند و ۱۵ تخته‌سنگ آخر هم که از بقیه سنگ‌ها عظیم‌تر هستند، به شکل یک نعل اسب درون این دایرهٔ دوم قرار گرفتند.مطالعات کارشناسی که به تازگی صورت گرفته نشان می‌دهد برای انتقال این سنگ‌های ۵۰ تنی از مارلبرو داون به محل فعلی‌شان، باید لااقل ۶۰۰ مرد قوی‌هیکل در عملیات انتقال این سنگ‌ها شرکت می‌کردند.در طول سال‌های گذشته، ساخت این بنای سنگی عظیم به اقوام مختلفی نسبت داده شده است، اما قوم سازنده استون‌هنج تا امروز هنوز مشخص نشده است. بر اساس پرطرفدارترین نظریه، ساخت استون‌هنج توسط اقوام نوسنگی در حدود ۵هزار سال پیش آغاز شد و بعدها توسط قوم دیگری که به تازگی شکوفا شده بود، ادامه یافت. برخی کارشناسان احتمال می‌دهند این قوم دوم که به قوم بیکر مشهور شده‌اند، از قسمت قاره‌ای اروپا به انگلستان آمده باشند، اما تاکنون هیچ مدرکی که این نظریه را تأیید کند به دست نیامده است.
.jpg)
استون‌هنج و ستاره‌شناسی در جهان باستان
نخستین مطالعات علمی در استون‌هنج در سال ۱۷۴۰ میلادی توسط ویلیام استاکرلی صورت گرفت. استاکرلی نخستین نقشه دقیق از استون‌هنج را تهیه کرد و با مطالعه این نقشه متوجه ارتباط احتمالی این بنا حرکت خورشید و ستارگان شد. استون‌هنج در جهت شمال‌شرقی ـ جنوب‌غربی ساخته شده است و احتمالاً سازندگان آن هنگام ساخت آن قصد پیش‌بینی نقاط اعتدال بهاری و پاییزی (زمانی که طول روز شب با یکدیگر یکسان می‌شود) و نقاط انقلاب تابستانی و زمستانی (بلندترین روز و بلندترین شب سال) را داشته‌اند.بنا بر مطالعات انجام شده در استون‌هنج، در نقطه انقلاب تابستانی، یعنی روز ۲۱ ژوئن، خورشید از شمالی‌ترین بخش دایره بیرونی طلوع می‌کند و نخستین اشعه‌های آن درست از میان نعل اسب درونی رد می‌شود. به گفته کارشناسان، بسیار بعید است که چنین چیزی صرفاً بر اثر تصادف به وجود آمده باشد.اما داغ‌ترین بحث و جدل‌های علمی پس از چاپ کتاب رمزگشایی از استون‌هنج، نوشته جرالد هاوکینز، ستاره‌شناس انگلیسی در سال ۱۹۶۳ درگرفت. هاوکینز در کتاب خود بر ارتباط استون‌هنج با حرکت ستارگان و نقاط اعتدالین و انقلابین تأکید کرد و گفت که از استون‌هنج در دوران باستان برای پیش‌بینی کسوف و خسوف خورشید و ماه استفاده می‌شده است. اما این نظریه در سال‌های اخیر و از سوی باستان‌شناسان و کارشناسانی چون ریچارد اتکینسن رد شده است.
نخستین حفاری‌های باستان‌شناسی در استون‌هنج
نخستین حفاری‌های علمی در استون‌هنج در اواخر قرن هجدهم میلادی توسط ویلیام کانینگتن و ریچارد کالت‌هور صورت گرفت. در سال ۱۷۹۸ گودال زیر یکی از تخته‌سنگ‌های دایره درونی را که سقوط کرده بود مورد مطالعه قرار داد و در سال ۱۸۱۰، با بررسی یکی از تخته‌سنگ‌ها متوجه شدند که این تخته‌سنگ در ابتدا ایستاده بوده است و در سال‌های اخیر سقوط کرده است.در حدود سال ۱۸۴۰، چارلز داروین، دانشمند مشهور، از خانواده آنتروبوس که آن زمان مالکیت استون‌هنج را در اختیار داشت اجازه گرفت تا برای بررسی تئوری خود در زمینه نقش کرم‌های خاکی در تخریب محوطه‌های باستانی در استون‌هنج به حفاری‌های محدودی دست بزند.در شب تحویل سال ۱۹۰۰ میلادی، یکی دیگر از تخته‌سنگ‌های عظیم دایره درونی افتاد و خانواده آنتوبوس، یک مهندس معدن به نام ویلیام گاولند را مأمور کردند تا این تخته‌سنگ را به حالت اولش برگرداند. گاولند به رغم آن که هیچ تجربه‌ای در زمینه باستان‌شناسی نداشت، در طول حفاری‌های خود یکی از دقیق‌ترین و جامع‌ترین گزارش‌های مربوط به عملیات صورت گرفته در استون‌هنج را تهیه کرد.اما بزرگترین حفاری باستان‌شناسی در استون‌هنج پس از انتقال مالکیت این محوطه باستانی به دولت انگلستان، در سال ۱۹۱۹ و توسط ویلیام هاولی و دستیارش رابرت نیوال صورت گرفت. بزرگترین نتیجه حفاری‌های هاولی و نیوال که تا سال ۱۹۲۶ به طول انجامید، روشن شدن این نکته بود که استون‌هنج بر خلاف آن چه تا آن زمان تصور می‌شد در چند مرحله و در طول یک بازه زمانی طولانی ساخته شده است.تحقیقات ریچارد اتکینسن، استوارت پیگات و مارکوس استون که در دهه ۱۹۵۰ میلادی و تحت نظر انجمن عتیقه‌شناسان انگلستان صورت گرفت، زمان‌بندی نسبتاً دقیق مراحل مختلف ساخت استون‌هنج را که تا امروز نیز معتبر باقی مانده است، آشکار کرد.
استون‌هنج در دوران معاصر
استون‌هنج امروز یکی از بزرگترین جاذبه‌های فرهنگی و توریستی کشور انگلستان است، به طوری که سالانه نزدیک به یک میلیون توریست انگلیسی و خارجی از این محوطه باستانی دیدن می‌کنند.در سال‌های اخیر، عبور اتوبانA۳۰۳ از نزدیکی استون‌هنج و ترافیک سنگین این اتوبان، باعث به خطر افتادن تمامیت و منظر استثنایی این محوطه در میان دشت سالزبری شده است. در حال حاضر، بنیاد میراث انگلستان مشغول مطالعه طرح‌هایی در مورد عبور جاده از یک تونل زیرزمینی و ساخت یک مرکز توریستی در مجاورت استون‌هنج است که هنوز هیچ‌کدام از این طرح‌ها قطعی نشده‌اند.در عین حال بررسی‌های علمی در مورد استون‌هنج نیز ادامه دارد و هر روز فرضیات جدیدی درباره چگونگی و علت ساخت این بنای سنگی منحصر به فرد مطرح می‌شود. با این وجود هنوز هیچ یک از این تئوری‌ها نتوانسته‌اند توضیحی قانع‌کننده و همه‌جانبه در مورد استون‌هنج فراهم کنند و به این ترتیب راز این محوطه باستانی ۵ هزارساله تا امروز سر به مهر باقی مانده است.
منبع:vista.ir/article/208812/استون‌هنج-انگلستان،-رازی-هنوز-سر-به-مهر
