گرند کانیون درّه ای در شمال آریزونا با مناظر طبیعیِ دیدنی و زیبا است. این درّه ی گود و باریک طی میلیون ها سال از جلگه ی مرتفع کلرادو شکل گرفته است. این مکان جزو اولین پارک های ملی آمریکا به حساب می آید.
بر طبق تحقیقات سال ۲۰۰۸ میلادی، بیش از ۱۷ میلیون سال زمان سپری شد تا کانیون با طول ۴۴۶ کیلومتر، عرض ۲۹ کیلومتر و عمق ۱٫۶ کیلومتر شکل بگیرد. گرند کانیون را میتوان با عظمت ترین شکاف دنیا به شمار آورد.
این مکان سالیان درازی زیستگاه بومیان آمریکایی بود که در غار های آنجا روزگار سپری می کردند. اولین اروپایی که به گرند کانیون گام نهاد، گارسیا لوپز دِگاردناس بود که در سال ۱۵۴۰ به آنجا رسید. سرگرد جان وسلی پاول اولین ثبت رسمی از این منطقه را با نوشتن کتابی با عنوان “اوراق” انجام داد.
درست است که دره چندان عمیق نیست ولی با وجود این برای داشتن چشم اندازی فرح بخش و دورنمای رنگی و جذاب، بسیار مشهور می باشد. پارک ملی گرند کانیون با داشتن بیش از ۵ میلیون بازدید کننده در سال یکی از مهم ترین مراکز جذب گردشگری است. جلگه کلرادو بر اثر حرکت رسوبات بوجود آمده و ماکزیموم ارتفاع منتج به رسوبات بیشتر در منطقه زهکشی رودخانه است. دشت کلرادو ناهموار بوده و روند شمالی-جنوبی که گرند کانیون را به دو نیم تقسیم کرده، بیش از ۱۰۰۰ فوت در حاشیه شمالی نسبت به حاشیه جنوبی بلندتر است.
جریان رودخانه کلرادو در حاشیه شمالی بیشتر است و در حاشیه جنوبی تنگ تر می شود در نتیجه آبراهه های شمالی عمیق تر و طولانی تر از قسمت جنوبی است. علاوه بر این بهترین مناظر کانیون در حاشیه شمالی آن می باشد. به خاطر ارتفاع زیاد درّه، درجه حرارت بسیار پایین است. در عصر یخبندان و ذوب شدن یخ ها میزان آب سیستم زهکشی رودخانه بیشتر شده است. در حدود یک میلیون سال پیش بر اثر فعالیت آتشفشانی، خاکسترهایی در این منطقه ته نشین شد و گهگاهی بطور کامل رودخانه را مسدود می کرد با این وجود، این سنگ های آتشفشانی در کانیون جزء جوان ترین پدیده ها محسوب می شود.
تاریخچه
بر طبق روایات اولین گروه از جهانگردان اسپانیایی تحت فرماندهی فرانسیسکو واسکواز دِکورونادو به گرند کانیون رسیدند. سروان گارسیا لوپز دِگاردناس به همراه راهنمایان “هوپی” و گروه کوچکی از سربازان اسپانیایی به حاشیه جنوبی این مکان سفر کردند. آنها توانستند تا یک سوم دره پایین روند ولی به علت کمبود آب مجبور به برگشت شدند. این مسئله بیانگر این است که راهنمایان هوپی خط سیر رسیدن به ته دره را می دانستند.
در اواخر قرن ۱۹ میل شدیدی به کار در معدن مس و آزبست گرند کانیون به وجود آمد. با راه آهنی که در سال ۱۹۰۱ بین ویلیامزِ آریزونا تا حاشیه جنوبی دره کشیده شد، سیل توریست را به منطقه روانه کرد. در سال ۱۹۰۵ اولین هتل در کانیون با اسم “اِل توار”ساخته شد که با معیار های روز دنیا برابری می کرد. این هتل تا امروز نیز پا برجا مانده است. با ساخت سد گلن کانیون در سال ۱۹۶۳ تغییرات بسیار عمده ای در این مکان به وجود آمد و به همین منظور مقامات فدرال در پنجم مارس ۲۰۰۸ برای حفظ اکوسیستم کانیون توجه ویژه ای را به این مکان مبذول داشتند.منبع:7ww.ir
